Reis richting het noorden

Ola señors/señorita’s,

Na mijn lange verhaal van gister zal ik het vandaag een beetje korter houden (anders raken jullie natuurlijk nog al snel de interesse kwijt.

Ik ben dus nadat ik van Ponui ben terug gekomen voor een paar dagen (van zaterdag tot woensdag) het noorden van het noorder eiland gaan verkennen. Ik heb op zich niet zo veel activiteiten gedaan (te weinig tijd) maar heb wel heel veel mooie dingen gezien en heel veel gereden.

Zaterdag morgen dus vertrokken, ik had geen plan gemaakt, gewoon rijden en zie maar waar je uitkomt. Niet lang nadat ik was vertrokken kwam ik bordjes met “Twin coast discovery route” tegen dus ik dacht die kan ik wel even doen. Dat is een rondreis langs de oost en de west kust van Auckland tot bijna het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Ik ben nogal vaak van de route afgeweken om de achteraf weggetjes te nemen om dan later de route weer op te pakken. Ik ben langs de oostkust omhoog gereden en langs de westkust weer naar beneden.

De eerste dag ben ik tot aan Whangarei gekomen, dat ligt ongeveer halverwege. Onderweg regelmatig gestopt als ik iets zag wat me wel interessant leek. Zo ben ik bij een marine reserve geweest waar erg goed gesnorkeld kan worden, prachtig helder water en een waterval. Toen ik eens goed naar die waterval keek zag ik dat hij hartstikke nep was, ook een stroompje dat over de vulkanische rotsen liep kwam gewoon uit een pijp, ik dacht eerst nog dat het een omgeleid riviertje was, maar ik heb het water even geproefd en het was gewoon opgepompt zeewater. Afijn, het zag er wel leuk uit. Vooral veel uitzichtpunten gezien, die hebben ze hier in overvloed langs de weg. Ik had in de middag al naar een hostel in Whangarei gebeld en daar kon ik gelukkig wel terecht. De dame van het hostel zei dat ze er misschien niet zou zijn als ik aan zou komen (ik dacht om een uur of 5 aan te komen) maar dat ik gewoon kon binnen komen en een bed uit kon zoeken. Inderdaad was ze er niet toen ik uiteindelijk om zes uur bij het hostel aan kwam, dus ik maar m’n slaapzakje uitgerold en de stad in gegaan om te eten. Mensen kijken je wel een beetje vreemd aan als je in je eentje in een restaurantje gaat zitten. Toen ik om een uur of half negen weer bij het hostel aankwam was er nog steeds niemand, het was ook een beetje een rare plaats. In de woonkamer stonden een aantal halve paspopen en een enorme berg zooi, de tv stond hartstikke hard terwijl niemand aan het kijken was, echt een vage bedoening dus. In de kamer waar ik sliep had ondertussen nog iemand zijn intrek genomen, Dan, een Engelsman die voor een jaar naar Nieuw Zeeland was gekomen.
Tegen middernacht, ik was net van plan om te gaan slapen, kwam dan eindelijk de eigenaresse van het hostel binnen. Zo dronken als een meleier, maar daarom niet minder grappig. Wat een verhalen kon die vertellen zeg.
De volgende dag heb ik samen met Dan de omgeving een beetje verkend. Ik ben naar de Whangarei Fall’s geweest, 26 meter hoge waterval, erg mooie wandeling er omheen ook. En naar een stel grotten in de buurt. Het leuke van deze grotten is dat je er gewoon zonder gids in mag, het zijn dan ook simpele grotten waarin je niet kunt verdwalen. Prachtige glowworms, net een sterrenhemel.
Aan het eind van de middag nog even met een soort van waterfiets de rivier op, alleen bleven we halverwege in de modder steken en we konden er met geen mogelijkheid meer uit komen. Kwam even later de dame van het verhuurbedrijf langs en die kwam natuurlijk ook vast te zitten. We zijn uiteindelijk door een paserende boot uit de blubber getrokken, zo zie je maar weer hoe vriendelijk de Nieuw Zeelandse medemens is.

Op maandag ben ik verder naar het noorden gegaan, over de achteraf weggetjes, het is echt heel leuk rijden over de gravelpaadjes. Af en toe een beetje glijden, maar dat hoort er bij :)
Ik heb tot aan Manganui, een klein vissers dorpje aan de Doubtless bay, gereden en daar een hostel opgezocht. Dit hostel was gecombineerd met de plaatselijke pub, dus ik heb tot in de late uurtjes met de lokale bevolking zitten ouwehoeren.

Dinsdag besloten om niet naar het Cape Reinga te rijden, het (bijna) noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Het is bij elkaar 420 kilometer om er heen te rijden en dat vond ik op het moment niet echt de moeite. Ik ga er later nog wel een keer naartoe.
Ben wel naar een kiwihuis geweest, en daar waren ook een paar grotten waar je in kon. In een van die grotten heb ik mijn eerste ontmoeting met weta’s gehad. Allejezus grote insecten, ze kunnen zo groot als een hand worden. En ze eten dan wel plantaardig materiaal, maar ik krijg er nog steeds de kriebels van. Ook naar het gumdiggers museum geweest, de hars van de kauri boom werd gebruikt voor de productie van verf en linoleum. Daarom zijn in de vorige eeuw hordes mensen naar het noorden van NZ gegaan om daar de kaurigum te gaan zoeken. Het lag vaak wel een paar meter onder de grond dus zijn er op verschillende plaatsen gaten in de grond te zien. Er kleef nog een heel verhaal aan vast, maar dat is me even te lang om nu op te schrijven. Als je het wil weten moet je maar op “gumdiggers” in google zoeken.
Ook nog langs een winkel met allemaal kauri spullen geweest, waar ze onder andere een trappenhuis hebben dat uit een kauri boomstronk gehakt is.
Op weg naar mijn slaapplaats nog even snel in het kauri bos geweest, daar staat de grootste en de dikste boom van Nieuw Zeeland, 5 meter doorsnee. Niet te vergelijken met de boom op Ponui.
Overnacht in Dargaville waar ik de enige in het hostel was.

Woensdag had ik mijn tweede surfles, en omdat er verder bijna geen toeristen waren was ik de enige. Privé-les dus. Het gaat hartstikke goed, ik kan al in mijn eentje een golf pakken en vaak ook gaan staan. De leraar zei dat ik nu gewoon heel veel moet gaan oefenen, gewoon een surfboard huren en gaan!
Als laatste nog naar de Kai Iwi lakes geweest, drie zoetwater meren in de duinen. Bij het kleinste meer was helemaal niemand dus daar kon ik lekker in mijn eentje zwemmen.

Nu ben ik weer in Auckland, vannacht in een hostel geslapen en vanmiddag weer naar Ponui.

Excuses dat het toch nog zo’n lang verhaal is geworden, en dan heb ik nog niet eens alles verteld.

Tot de volgende keer maar weer allemaal, doe een beetje voorzichtig, ik hoorde dat het sneeuwt. Wat een narigheid allemaal, nou ik heb het ook niet makkelijk, als ik niet oplet dan verbrand je hier nogal makkelijk. En altijd 27 graden is ook niet alles :)

Met heel mijn hart groet ik u,

Sander