Zuiden van het zuidereiland

Goeden morgen/middag/avond (doorhalen wat niet van toepassing is)

Alweder een voetnoot van mijn kant. Ik ben ondertussen verder afgezakt in het Zuidereiland en ben tot aan Dunedin gekomen. En het is koud!!! Brrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!
Er valt trouwens een zoen en bijbehorende knuffel te verdienen in dit stukje dus lees snel verder!

Ik zal het even op pakken waar ik gebleven was, de Frans Josef Glacier. Ik had een 6 uur durende tocht geboekt en om 10 uur stonden alle leden van mijn groep te trappelen om weg te geraken. Er werd gezorgd voor alle spullen die je nodig zou kunnen hebben op de gletsjer: Jas, broek, schoenen, sokken, muts, handschoenen, stijgijzers, de hele ratteplan. Maar goed voorbereid als ik was en met een lichte sponsering van paps had ik alle spullen zelf al bij me. Het is toch altijd beter in je eigen schoenen te lopen dan in die van iemand anders. Wederom hadden we een prachtig mooie dag uitgekozen en vol goede moed gingen we op weg naar de gletsjer. De eerste 45 minuten waren nog door het bos en redelijk vlak, maar na een half uurtje konden we de gletsjer al aanschouwen en kreeg ik er enorm zin in. Onderaan de gletsjer werden door de gidsen een introductie in gletsjerleer gegeven en lieten ze zien hoe je de stijgijzers moest om doen en gebruiken. Hierna gingen we dan de echte gletsjer op, in vol ornaat en in gestrekte pas konden we de gids naar boven volgen. Ik moet zeggen dat er niet echt geklommen hoefde te worden, de gids hakte gewoon trappetjes uit in het ijs zodat ook de minder getrainde medemens omhoog kon komen. Het was een erg mooie trip en ik heb erg veel mooie ijsformaties mogen aanschouwen. Hoogtepunten waren het lopen door een erg nauwe ijsspleet en het oversteken van een 3 meter brede scheur in de gletsjer van een meter of 40 diep over een wankel bruggetje 
’s Avonds in de pub naar de rugby wedstrijd van de All Blacks tegen Australië gekeken en moe maar voldaan mijn bedje ingerold.

De volgende dag op weg gegaan in de richting van Queenstown. Onderweg gestopt bij Lake Matheson, bekent van alle Nieuw Zeeland brochures, dit meer reflecteert (op een mooie dag) Mount Cook in het oppervlak. In ongeveer anderhalf uur kun je er om heen lopen en ondertussen prachtig mooie plaatjes schieten. De volgende stop was ???????? het thuis van een aantal Fjordland Crested Penguins die er rond deze tijd een nest zouden moeten bouwen. Een hele mooie wandeling naar het strand door een regenwoud met veel sporen van kiwi activiteit (geen kiwi gezien helaas) en andere vogels. Op het strand aangekomen zoeken naar pinguïns, nergens te vinden. Het hele strand stond vol met pootafdrukken maar de pinguïns gaven niet thuis. Onverrichte zaken terug gekeerd naar de auto en verder gereden naar Haast, de eindbestemming.

Maandag verder richting Queenstown. Door een prachtig veranderend landschap gereden en niet verder gekomen als Wanaka. Hier kun je jezelf namelijk even uitleven op allemaal leuke sporten zoals golfen, schieten en boogschieten. Daar heb ik me dan ook een goede twee uur mee kunnen vermaken. Ze zeggen wel eens dat golf knikkeren is voor luie mensen maar ik kan je wel vertellen dat ik dikke spierpijn heb van het afslaan van 50 balletjes. Het lijkt zo gemakkelijk, maar dat is het dus niet. Respect voor Tiger!!! Het boogschieten was achteraf toch niet zo heel bijzonder maar het schieten met geweer des te meer. Ik moet misschien toch maar aan een carrière in het leger gaan denken want ik bakte er toch best wat van. Ik zal eens vragen of ze nog sluipschutters nodig hebben. Verders in Wanaka naar PuzzleWorld geweest, een soortement van rariteitenkabinet van illusies en gezichtsbedriegende kamers, en heel veel puzzels. Ik heb er nog eentje meegenomen en nog steeds niet op kunnen lossen. Redelijk frustrerend. Nog wat waardevolle tijd op het toilet doorgebracht (zie foto) en geprobeerd een toren uit te piesen maar dat was het wel zo’n beetje.

Dinsdag heb ik dan eindelijk Queenstown bereikt. En omdat dit de thuishaven van het bungeejumpen is moest ik er toch maar aan geloven. Dus ja, ik heb gebungeejumped. En het was redelijk cool, mede omdat ik zeiknat werd en het buiten frisjes was (zie het ijs aan de wanden op de foto) maar ook omdat het van een brug af springen met niets ander dan een handdoek om je enkels met een elastiekje er aan best leuk is. Ik denk niet dat ik het nog eens zal doen want het is best veel geld en niet extreem spannend.

Woensdag was de grote dag, mijn eerste snowboard lessen! Dat was echt enorm leuk, ik ben helemaal verslaafd. Bij Queenstown heb je een ski gebied, de Remarkables en daar had ik een beginners pakket besproken. Dan krijg je al je apparatuur een twee snowboard lessen op een dag. Na een steile rit naar het skipark en nadat ik alle spullen opgehaald had kon het feest beginnen. Veel vallen en net zoveel opstaan maar stukje bij beetje kreeg ik het toch onder de knie. Aan het eind van de dag kon ik in ieder geval zonder kleerscheuren het kinderheuveltje af komen. ’s Avonds in het hostel allemaal leuke kaarttrucjes geleerd (waar ik jullie in Nederland waarschijnlijk ook wel lastig mee zal vallen) en lekker gaan slapen.

Het was eigenlijk de bedoeling om verder te rijden naar de Milford Sounds, verder naar het zuiden. Maar ik had zo’n schik in het snowboarden dat ik nog een les heb genomen en dagje op de piste heb besteed. Op de heenweg heb ik voor het eerst gebruik kunnen maken van mijn sneeuwkettingen, even wat gekloot om ze er om te krijgen maar dan kon ik er weer als een speer vandoor. Na een tweede dag op de sneeuw kan ik heelhuids van de groene piste af komen en ziet wat ik doen er best wel net uit alsof ik aan het snowboarden ben. S-bochten en alles. Bij het boodschappen doen in Queenstown zag ik bij de supermarkt de New Zealand
Geographic Magazine in de schappen liggen, ik weet niet of jullie nog weten dat ik een aantal maanden geleden naar Tawharanui ben geweest om mee te helpen met kiwi’s vangen en dat er ook een journaliste mee was. Ik had blijkbaar toch een klein beetje indruk gemaakt want ik ben in het artikel gekomen. Onderaan dit stukje staat een internet site waar een klein stukje van het artikel te lezen is. Degene die het eerst kan vinden hoe ik beschreven ben (niet bij naam helaas) heeft een zoen en een knuffel verdient! Uit te betalen als ik weer terug ben in Nederland over een week of drie (Meine is uitgesloten van deelname want die heeft het artikel al gelezen, hij krijgt alsnog wel een knuffel hoor). Ik heb het magazine ook meegenomen en het is sowieso wel een leuk stukje om te lezen.
Aan het eind van de middag toch nog even gereden en in Te Anau een rustplaats gevonden.

Vanuit Te Anau gaan heel veel excursies naar de Milford Sounds en ik wilde er wel eentje van doen. Ik had dus een van die reisjes geboekt en wilde dan ook op vrijdag ochtend op de bus stappen. Nou had het een beetje veel geregend (en gesneeuwd) en was er te veel lawine gevaar op de weg. Er was zelfs een stuk weg weggeslagen door een lawine, die vlieger ging dus niet op, geen Milford Sounds. Niet te veel getreurd want de Doubtfull Sounds schenen (bijna) net zo mooi te zijn en hier was nog wel een plaatsje vrij. Dit bleek een goede keus te zijn en ik heb dan ook veel mooie fjorden gezien. Het regende erg veel maar dat gaf het landschap ook wel een beetje karakter. Plus dat je in plaats van de 4 watervallen op een mooie dag je er op een regenachtige dag 4000 kan zien. Dat klopte wel, je zag af en toe door de watervallen het bos niet meer. Ook nog bij de grootste waterkracht centrale van Nieuw Zeeland binnen geweest en een rondleiding gekregen, deze centrale is helemaal in de berg gemaakt, best wel cool. Om 5 uur weer terug gekomen bij de slaapplaats en na een warme maaltijd het bedje opgezocht.

Vandaag naar Dunedin (aan de oostkust) gereden en op het strand pinguïns op zitten wachten. Rond een uur of 5 zag ik de eerste kopjes het water uit komen en even later kwamen de eerste pinguïns aan land. Op kiwi’s na zijn pinguïns echt de stoerste beesten Nieuw Zeeland!!! Op het strand lagen ook een aantal zeeleeuwen te slapen (ik dacht eerst dat ze dood waren) en nadat ik een foto had gemaakt werd er een mannetje wakker. Ik dacht dat ik wel even leuk om daar een filmpje van te maken, en net op dat moment vond hij het wel leuk om me aan te vallen… Niets ernstigs gebeurd, ik kon nog op tijd wegkomen en het heeft leuke beelden opgebracht.
Nu rest mij nog te melden dat ik op weg naar Dunedin een kleine aanvaring had met de sterke arm der wet, ik reed iets te hard (113 waar ik 100 mocht), tja soms heb je er nou eenmaal geen erg in, zeker niet in een Saab  Weer $80,- die ik wel wat beter kon besteden.

Dat was het wel weer zo’n beetje, een heel verhaal maar het was ook al wel weer even geleden sinds ik voor het laatst wat van me heb laten horen.
Ik hoorde dat het in Nederland de laatste tijd niet echt zomerweer is geweest dus ik zal kijken of ik wat warme temperaturen mee kan nemen (ik vlieg toch over de evenaar).
Tot over 2 en halve week (nog effies).

Dikke knuffel,

Sander “wegpiraat” Holthuijsen

P.S. Het internet adres is: http://www.nzgeographic.co.nz/articles.php?ID=207
Kopiëren in je adresbalk van je browser.