Eerste week Zuidereiland
Door: Sander
Blijf op de hoogte en volg Sander
10 Juli 2007 | Nieuw Zeeland, Westport
Dag lieve mensen!
Ik ben op het Zuidereiland hoor! Zaterdag morgen allejezus vroeg opgestaan (6 uur) om de boot te halen, we moesten uiterlijk om 7:30 aangemeld zijn. Natuurlijk was ik op weg naar de boot terminal de weg al weer kwijt geraakt, lichtelijk zoekend reed ik langs een paar politie auto’s en veranderde op het laatste moment nog even van richting. Enkele momenten later werd ik aan de kant gezet door een politiemotor (plus bromsnor). Blijkbaar zag ik er uit als iemand die een verschrikkelijke misdaad gepleegd had en de agent dacht dat ik de politie wilde ontvluchten. Even uitgelegd dat we de weg een beetje kwijt waren en de boze bromsnor veranderde in een behulpzame agent. Onder politie escorte door de politiebrommer vervolgens naar de haven gebracht alwaar het volgende probleem zich ontvouwde. Ik had verkeerd op de tickets gekeken, of ik had ze verkeerd geboekt, in ieder geval stond er op dat er op dat we op zondag over zouden gaan in plaats van zaterdag, oeps! Maar ik ben ook niet voor één gat te vangen (en we waren er nu toch) dus ik ben maar even naar de ticket-uitgifte-mevrouw gegaan en gevraagd of de datum niet verzet kon worden. Dat was gelukkig niet zo’n heel groot probleem en zonder verdere moeilijkheden kon er de Ferry opgereden worden en Wellington gedag gezegd worden. De overtocht duurt maar een paar uurtjes en onderweg valt er nog van alles te zien dus ik heb me geen moment verveeld, bovendien hebben ze heerlijk ontbijt op de boot, nog beter dan de gehaktballen op de boot naar Ameland!
Als eerste wilde ik naar het Abel Tasman National Park gaan in het noorden van het Zuidereiland dus van Picton (waar je aankomt met de boot) gelijk over de binnenweggetjes naar Takaka (dorpje) gereden en daar ingecheckt in een hostel. Onderweg naar Takaka kom je de eerste bergen al tegen en ik zal toegeven dat mijn hartje een beetje sneller begon te kloppen toen ik de eerste bergtoppen met sneeuw er op zag. Wauw!!! In Takaka is verders niet zo veel te doen, maar het hostel is wel erg gezellig. Er is me zelfs verteld wat mijn zonnezegel is in de dertien manen kalender van de Maya’s, ik ben een (nou komt het): Solaire Witte Wereldoverbrugger. Dat je het even weet. Geeft toch ook een beetje aan wat voor slag mensen hier zitten Wel heel gezellig.
Zondag op avontuur in het hoge noorden, naar Wharariki Beach en Waikoropupu Springs geweest. Wharariki Beach is een prachtig strand bij Farewell Spit (uiterste noorden) en volgens vele het mooiste strand in Nieuw Zeeland. Nou het is inderdaad een mooi strand, en door het weer (strak blauwe hemel) en een aangename temperatuur van 9 graden was het er mooi vertoeven. Op de terugweg naar het hostel de Pupu (kort voor Waikoropupu) Springs een bezoekje gebracht. Deze bronnen spugen per seconde 14000 liter water uit, dat is 1209600000 liter per dag en naast dat dit toch best wel veel water is, is het ook nog eens het helderste water van de héééééle wereld.
Maandag om 7 uur ’s ochtends vertrokken en over ijzige bergpassen naar het Abel Tasman Park gereden. Daar gingen we een kajak tocht maken en een stuk wandelen. Vanaf de ingang van het park werden we opgehaald en met een watertaxi tot halverwege het natuurgebied gebracht. Daar werden we een kajak toegewezen en werden instructies gegeven hoe de kajak bestuurd kon worden. Ondertussen had ik pittig koude voeten gekregen omdat iedereen van die zwemschoentjes aan moest. Ik kan je wel vertellen, natte zwemschoentjes en een temperatuur van min 2 graden Celsius is geen goede combinatie als je het gevoel in je voeten wil blijven houden. Het beloofde een koude kajaktocht te worden, en dat werd het ook! Wel een hele leuke kajaktocht, prachtige stranden en kliffen en een bezoekje aan een zeehondenkolonie. Na een uur of 3 gekajakt te hebben aan land gegaan en de wetsuits uitgedaan, geluncht en de wandelschoenen aan getrokken. De weg terug werd namelijk gelopen. Samen met een Spaans koppel en een Engelse jongeman op weg gegaan en bijna twee uur en een hoop mooie uitzichten later konden we van een ander strand opgehaald worden door de zelfde watertaxi en terug gebracht worden naar de ingang van het park. Een lange maar erg leuke dag. Uiteindelijk naar Nelson gereden en daar een hostel gezocht. Heerlijk geslapen vannacht, nog best vermoeiend dat kajakken!
Vandaag (dinsdag) op weg naar Westport in het westen (wie had dat nou verwacht?), onderweg nog een paar mooie ijswatervallen gezien. Vlak bij Westport wezen paardrijden (jawel, Sander op een paard) het moest toch maar eens een keertje gebeuren. Zo moeilijk is het niet, je moet gewoon blijven zitten en af en toe gaan staan en weer gaan zitten. Ik zal toegeven dat ik niet geheel de controle had over mijn paard en dat hij waarschijnlijk gewoon de rest van de paarden volgde maar ik ben er in ieder geval niet afgevallen. Stiekem vond ik het ook nog wel een klein beetje leuk (maar dat mag je niet doorvertellen want dan gaat mijn “ruwe bolster blanke pit” imago naar de knoppen). Ik heb nu nog geen spierpijn en/of pijn in mijn komt maar dat komt morgen misschien wel. Ik zal het de volgende keer melden
Morgen kijken hoe ver in de richting van Christchurch er gekomen kan worden en onderweg nog maar wat dingen zoeken om te doen, mijn planning is niet zo heel erg strak zodat er wel wat ruimte overblijft voor improvisatie.
Dat was wel weer een beetje alles wat ik te vertellen had dus ik brei er weer een eind aan.
Tot de volgende keer en ik mis jullie allemaal!!!
Dikke knuffel van Sander “de paardefluisteraar” Holthuijsen
Ik ben op het Zuidereiland hoor! Zaterdag morgen allejezus vroeg opgestaan (6 uur) om de boot te halen, we moesten uiterlijk om 7:30 aangemeld zijn. Natuurlijk was ik op weg naar de boot terminal de weg al weer kwijt geraakt, lichtelijk zoekend reed ik langs een paar politie auto’s en veranderde op het laatste moment nog even van richting. Enkele momenten later werd ik aan de kant gezet door een politiemotor (plus bromsnor). Blijkbaar zag ik er uit als iemand die een verschrikkelijke misdaad gepleegd had en de agent dacht dat ik de politie wilde ontvluchten. Even uitgelegd dat we de weg een beetje kwijt waren en de boze bromsnor veranderde in een behulpzame agent. Onder politie escorte door de politiebrommer vervolgens naar de haven gebracht alwaar het volgende probleem zich ontvouwde. Ik had verkeerd op de tickets gekeken, of ik had ze verkeerd geboekt, in ieder geval stond er op dat er op dat we op zondag over zouden gaan in plaats van zaterdag, oeps! Maar ik ben ook niet voor één gat te vangen (en we waren er nu toch) dus ik ben maar even naar de ticket-uitgifte-mevrouw gegaan en gevraagd of de datum niet verzet kon worden. Dat was gelukkig niet zo’n heel groot probleem en zonder verdere moeilijkheden kon er de Ferry opgereden worden en Wellington gedag gezegd worden. De overtocht duurt maar een paar uurtjes en onderweg valt er nog van alles te zien dus ik heb me geen moment verveeld, bovendien hebben ze heerlijk ontbijt op de boot, nog beter dan de gehaktballen op de boot naar Ameland!
Als eerste wilde ik naar het Abel Tasman National Park gaan in het noorden van het Zuidereiland dus van Picton (waar je aankomt met de boot) gelijk over de binnenweggetjes naar Takaka (dorpje) gereden en daar ingecheckt in een hostel. Onderweg naar Takaka kom je de eerste bergen al tegen en ik zal toegeven dat mijn hartje een beetje sneller begon te kloppen toen ik de eerste bergtoppen met sneeuw er op zag. Wauw!!! In Takaka is verders niet zo veel te doen, maar het hostel is wel erg gezellig. Er is me zelfs verteld wat mijn zonnezegel is in de dertien manen kalender van de Maya’s, ik ben een (nou komt het): Solaire Witte Wereldoverbrugger. Dat je het even weet. Geeft toch ook een beetje aan wat voor slag mensen hier zitten Wel heel gezellig.
Zondag op avontuur in het hoge noorden, naar Wharariki Beach en Waikoropupu Springs geweest. Wharariki Beach is een prachtig strand bij Farewell Spit (uiterste noorden) en volgens vele het mooiste strand in Nieuw Zeeland. Nou het is inderdaad een mooi strand, en door het weer (strak blauwe hemel) en een aangename temperatuur van 9 graden was het er mooi vertoeven. Op de terugweg naar het hostel de Pupu (kort voor Waikoropupu) Springs een bezoekje gebracht. Deze bronnen spugen per seconde 14000 liter water uit, dat is 1209600000 liter per dag en naast dat dit toch best wel veel water is, is het ook nog eens het helderste water van de héééééle wereld.
Maandag om 7 uur ’s ochtends vertrokken en over ijzige bergpassen naar het Abel Tasman Park gereden. Daar gingen we een kajak tocht maken en een stuk wandelen. Vanaf de ingang van het park werden we opgehaald en met een watertaxi tot halverwege het natuurgebied gebracht. Daar werden we een kajak toegewezen en werden instructies gegeven hoe de kajak bestuurd kon worden. Ondertussen had ik pittig koude voeten gekregen omdat iedereen van die zwemschoentjes aan moest. Ik kan je wel vertellen, natte zwemschoentjes en een temperatuur van min 2 graden Celsius is geen goede combinatie als je het gevoel in je voeten wil blijven houden. Het beloofde een koude kajaktocht te worden, en dat werd het ook! Wel een hele leuke kajaktocht, prachtige stranden en kliffen en een bezoekje aan een zeehondenkolonie. Na een uur of 3 gekajakt te hebben aan land gegaan en de wetsuits uitgedaan, geluncht en de wandelschoenen aan getrokken. De weg terug werd namelijk gelopen. Samen met een Spaans koppel en een Engelse jongeman op weg gegaan en bijna twee uur en een hoop mooie uitzichten later konden we van een ander strand opgehaald worden door de zelfde watertaxi en terug gebracht worden naar de ingang van het park. Een lange maar erg leuke dag. Uiteindelijk naar Nelson gereden en daar een hostel gezocht. Heerlijk geslapen vannacht, nog best vermoeiend dat kajakken!
Vandaag (dinsdag) op weg naar Westport in het westen (wie had dat nou verwacht?), onderweg nog een paar mooie ijswatervallen gezien. Vlak bij Westport wezen paardrijden (jawel, Sander op een paard) het moest toch maar eens een keertje gebeuren. Zo moeilijk is het niet, je moet gewoon blijven zitten en af en toe gaan staan en weer gaan zitten. Ik zal toegeven dat ik niet geheel de controle had over mijn paard en dat hij waarschijnlijk gewoon de rest van de paarden volgde maar ik ben er in ieder geval niet afgevallen. Stiekem vond ik het ook nog wel een klein beetje leuk (maar dat mag je niet doorvertellen want dan gaat mijn “ruwe bolster blanke pit” imago naar de knoppen). Ik heb nu nog geen spierpijn en/of pijn in mijn komt maar dat komt morgen misschien wel. Ik zal het de volgende keer melden
Morgen kijken hoe ver in de richting van Christchurch er gekomen kan worden en onderweg nog maar wat dingen zoeken om te doen, mijn planning is niet zo heel erg strak zodat er wel wat ruimte overblijft voor improvisatie.
Dat was wel weer een beetje alles wat ik te vertellen had dus ik brei er weer een eind aan.
Tot de volgende keer en ik mis jullie allemaal!!!
Dikke knuffel van Sander “de paardefluisteraar” Holthuijsen
-
10 Juli 2007 - 11:47
Rembert:
Leuke verhaal weer. en wat een mooie foto's!!! -
10 Juli 2007 - 12:58
Meine:
Klinkt goed! Je moet je vast wel goed vermaken daarzo, ik ben jaloers!
Groet! -
10 Juli 2007 - 15:59
Merel:
Sander de paardenfluisteraar! En toegegeven dat je het leuk vind haha, foutje! Nu moet je ook es met mij en Esther mee. Blij dat je t zo naar t zin hebt. Nog stingrays gezien met t kayakken? Mooie foto's weer, waar blijft die van jou op de knol dan?
Liefs, Merel -
10 Juli 2007 - 20:10
Cees En Ina Swinkels:
We vinden het gewoon stoer dat je het geprobeerd hebt op een paard zitten , mij krijg je er niet op. Geniet van alle ervaringen en tot Hoorns. -
11 Juli 2007 - 09:51
Anja En Joost:
Howdy cowboy, we hadden lekker veel te lezen bij terugkomst uit Frankrijk, 4 berichten in 3 weken PFFFH. Geniet van jullie vakantiereis en we kijken ernaar uit om je weer te zien... missing you too!! Big hug, Joost en Anja -
13 Juli 2007 - 17:40
Annemiek:
Waarom nou geen actie foto van het paardrijden!!!!
Annemiek -
14 Juli 2007 - 02:12
Sander:
Sorry, geen foto's van mij op een paard. Ik had mijn fotocamera niet meegenomen. Jammer maar helaas. Misschien dat ik nog wel een keertje een poging doe. Dan zal ik zeker een foto maken.
Tot snel allemaal!! -
17 Juli 2007 - 21:12
Hans:
WIJ MISSEN JE OOK, NOG MAAR 1 MAAND EN DAN SLUITEN WE JE WEER IN ONZE ARMEN. GENIET ER NOG MAAR VAN!!!!!!!!!!!!!!
KUSSIES PAPS EN MAMS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
