Eerste week reizen

Kia Ora!

Nou daar komt het dan, mijn eerste echte reisverhaal. Ik hoop dat deze verhaaltjes een beetje bevallen, anders moeten jullie het maar zeggen en dan houd ik mijn mond wel.

Donderdag de 7de vertrokken op weg naar het noorden, in de stromende regen. Niet echt een lekker begin van mijn vakantie, ik ben echter niet gemaakt van suikergoed dus ik kan wel wat regen hebben. De eindbestemming van de dag was Russel, een rustiek vissersdorpje in de Bay of Islands. Op weg naar Russel is er niet echt veel te beleven, op een speciaal toilet na in Kawakawa (zonder Bay) ontworpen door een gekke Duitser die Hundertwasser heet. De laatste 25 km naar Russel zijn wel spannend. Onverharde weg, stromende regen en een kronkelend parcours zijn een uitstekende combinatie voor een leuke rit berg op- en afwaarts! In Russel een hostel opgezocht, toepasselijk “end of the road backpackers” genoemd, het was namelijk letterlijk aan het eind van de weg. 10 meter verder rijden en je kreeg erg natte voeten. Wel een mooi uitzicht!
Voor de volgende dag hadden we een dolfijnen tour geboekt maar door het slechte weer werd deze afgelast. Jammer de bammer, ik had ook al wel een paar keer dolfijnen gezien dus zo erg was het ook weer niet. En er is altijd Kaikura nog, dolfijnen en walvissen hemel 
Het plan was om naar Cape Reinga (het bijna noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland) te gaan maar het regende nog steeds pittig en om nou in de regen en de wind op een of andere uithoek te gaan staan waar niet veel meer is dan een vuurtoren en een brievenbus, dat leek me niet echt een goed idee. Het is ook nog eens 220 km rijden, en ik kon de benzine ook wel beter besteden. Toen maar doorgereden naar Oponini, een stadje aan de westkust en intrek genomen in een hostel op een boerderij. Super aardige mensen, en erg rustig (op ons na waren er nog twee andere gasten). ’s Avonds kwam de boer (een oud baasje met een witte baard van minimaal twee vuisten) ons nog even gezelschap houden. Onder het mom van “ik kom het vuur even opstoken” heeft hij zeker een uur op de praatstoel gezeten.
Zaterdag op weg naar het zuiden naar het Kauri bos geweest, ik was er al eens eerder geweest maar in de winter is het er misschien wel mooier dan in de zomer. Alles is extra groen en de bladeren glommen van de regen. Daven en Ros hadden aangeboden dat als ik onderweg een slaapplaats zocht en ik in de buurt was dat ik dan wel in hun huis op het vaste land kon verblijven. Dat aanbod met beide handen aangegrepen en die avond in hun huis geslapen. Zij waren er toevallig ook dus dat was helemaal gezellig. Heel Nieuw Zeeland is in de ban van de Americ’s Cup (ik weet niet of dat ook een beetje leeft in Nederland), deze zeilrace wordt gehouden in Valencia en Nieuw Zeeland zit in de finale tegen “zeilnatie” Zwitserland(!). De races worden live midden in de nacht uitgezonden op de televisie (van 1 tot 3) en een heleboel mensen blijven op om het te kijken. Ik ben ook de beroerdste niet en hoewel ik niet echt een hele groet zeilfan ben, ben ik er toch voor opgestaan om Dave te steunen. Ik weet niet precies voor wie ik moet zijn want het bedrijf waar ik werk (SGS) sponsort het Zwitserse team, maar ik zit naast een Nieuw Zeelander op de bank. Ik vroeg me ook altijd al af waar de poster van die zeilboot bij ons in de kantine vandaan kwam, maar die is dus van de “Allingi” de boot van de Zwitsers. Uiteindelijk toch maar voor de kiwi’s gejuicht, ik voel toch de meeste affectie met het Nieuw Zeelandse team (ze hadden wel verloren trouwens).
Voor de volgende de dag besloten het Corromandel Peninsula (schiereiland) te verkennen en Dave en Ros hadden nog wel een suggestie voor een hostel, vrienden van hun hadden namelijk een hostel in Fletcher Bay (aan het eind van het schiereiland). Nog steeds erg regenachtig en om die reden de wandeltocht naar een rotsformatie (Pinnacles) uitgesteld tot een volgende keer. Wel een verschrikkelijk mooie route, de laaste 30 km waren weer “off-road”, langs de kust en over smalle paadjes. Zelfs nog een keer de weg moeten ruimen omdat er allemaal stenen van de helling af waren gerold en een keer een stroompje over moeten steken (wel eerst even gecheckt hoe diep het was). Aangekomen bij het hostel (de enige gasten) klaarde het een beetje op en kwam het zonnetje zelfs even door. De weergoden waren weer een beetje uitgeraasd.
Maandag eerst weer de zelfde 30 km terug naar de bewoonde wereld, onderweg heel veel ijsvogels, eastern rosella’s (velgekleurde parkieten), buizerds en goudvinken gezien. Erg mooie weg, maar je doet er wel een eeuwigheid over. Onderweg naar Cathedral Cove (grote grot aan het strand) en Hotwater beach (waar je in heet water kan staan als je een gat graaft in het zand op het strand) geweest. In Whangamata (aan de voet van de Corromandel) weer een slaapplaats opgezocht. De eerste paar dagen hebben we erg veel gereden, zo kun je omgeving ook zien, maar niet echt van heel dichtbij.
Dinsdag een kort ritje naar Rotorua waar er ’s middags gerelaxt kon worden in een spa. Rotorua is de hoofdstad van thermische activiteit en hete waterbronnen en is dan ook de plaats bij uitstek om te genieten van een heet bad in zwavelhoudend water. Het ruikt er wel iets naar rotte eieren (met “iets” bedoel ik “best erg en de hele tijd”) maar daar wen je zo aan. De spa was heerlijk, lekker relaxt, tot dat een paar busladingen Japanners de rust kwamen verstoren. Het zag ineens zwart (of geel) van de Japanners en het lijkt wel of die maar 1 conversatie volume hebben en dat is luid. Dat was dus het teken om onze biezen te pakken, na een tijdje wordt je dat hete water ook wel een beetje zat hoor. Onder de douche die net als alle douches hier in Nieuw Zeeland op borst hoogte zit (precies hoog genoeg voor die Japanners trouwens) vond ik het wel een goed idee om mijn zwembroek uit te trekken zodat alles even afgespoeld kon worden. Ik vind het sowieso raar om met je zwembroek aan onder de douche te staan. Dat waren die Japanners niet helemaal gewend denk ik, toen ik opkeek van mijn “zwembroek naar beneden trek actie” stonden ze allemaal met hun gezicht naar de muur gekeerd! Na enig overleg tussen de rimpeljapanners (familie van de zakjapanners volgens mij) overkwamen ze toch hun schroom en stonden zij ook in hun geboorte kleding te spetteren.
Opgekikkerd na zo’n lange reis ’s avonds op Maori experience geweest. Zo’n zelfde toer als waar ik met pap en mam op was geweest, door een andere organisator deze keer. Het was wel iets anders, meer uiteg en minder show en dans. Erg leuk, en lekker hangi (gestoomd voedsel) gegeten op het eind 
Woensdagmorgen net buiten Rotorua naar “Kerosene Creek” geweest, een warmwater rivier waar je gewoon in kan zwemmen. Erg lekker en best speciaal om dat te doen, en als je je voeten diep in de grond drukte werd het steeds heter! Verder voornamelijk gereden, na een korte tussenstop in Napier (waar ik mijn camera heel verstandig in een eettentje had laten staan, wel terug gevonden hoor!) tot aan Hastings gekomen. Niet veel gedaan, best vermoeiend dat reizen dus ik was wel eens toe aan een middagslaapje.
Donderdag op weg naar Wellington alwaar we met de boot overgezet zouden worden naar het Zuider eiland. Onderweg naar Wellington door de plaats met de langste naam van de wereld gereden: Taumatawhatatangihangakoauauotamateaturipukakapikimaungahoronukukupokaiwhenuaktanatahu.
De naam is langer dan de Ierse plaats: Llanfairpwllgwyngllgogerychwyrndrobwllllatstysiliogogogoch! Dat je het even weet.
Op de achterwegen door het oosten van het Noorder eiland kom je echt geen kip tegen op de weg (wel schapen en koeien, zie foto’s, en heel af en toe een auto) wel lekker rijden. Donderdag avond in Wellington aangekomen en ingecheckt in een hostel met gratis internet, vandaar dat ik dit stukje kan posten. Nog even naar de bioscoop geweest (Shrek 3 voor wie het wil weten) en toen naar bed.
Vrijdag de hele dag besteed aan het verkennen van Wellington, een hele mooie stad (veel mooier dan Auckland) en wat toeristische dingen gedaan. Ben met de kabeltram geweest, heb de botanische tuinen bezocht, naar een tatoeage museum geweest en “Te Papa” (Nationaal museum) een bezoekje gebracht. Morgen (zaterdag) om 7:30 bij de Ferry zijn, dat wordt dus om 6 uur opstaan  en op naar het Zuider eiland. Ik heb er wel enorm zin in, kijk er erg naar uit daar rond te reizen en van de natuur te genieten.

Ik zal jullie zeker op de hoogte houden van mijn avonturen aldaar en zal zo snel mogelijk weer wat van me laten horen. Het gaat snel, de eerste week zit er al weer op, over 5 weken ben ik alweer terug op Nederlandse bodem.
Ik hoop trouwens dat ik nog wat mee kan krijgen van de Tour de France (ik heb wel reclame op tv gezien maar weet niet of er in al de hostels wel tv is).

Nou heel veel succes met alles wat jullie doen en tot snel!

Hele dikke groet van jullie makker Sander.

P.S. De vorige keer kon ik er geen foto’s op zetten dus die hadden jullie nog te goed. Die horen dus bij het vorige verhaal.