De eerste keer op Ponui

Nou, ik ben vandaag (dinsdag) weer terug gekomen van mijn eerste anderhalve week op Ponui Island. Vorrige week vrijdag ben ik om 7 uur 's ochtends weg gegaan vanuit Auckland op weg naar de haven vanwaar we opgepikt zouden worden. Na een uurtje rijden door de binnenlanden van Nieuw Zeeland kwamen we aan bij een klein haventje, hier hebben we onze spullen uit geladen en konden we nog een kelin half uurtje wachten op het bootje dat ons over zou brengen.
Het is ongeveer een half uur varen met een kleine motorboot van de haven naar Ponui, omdat het weer niet heemaal je van het was moesten we ons even behelpen met een dekzeiltje omde kleren en de tassen droog te houden. Op de boot heb ik ook voor het eerst kennis gemaakt met David Chamberlin, hij is de eigenaar van het gedeelte van het eiland waar we onderzoek doen. Op Ponui aangekomen heb ik kennis gemaakt met de rest van de famillie Chamberlin, David's vrouw Ros, en hun drie dochters.
Ook kon ik de twee nederlandse studentes ontmoeten die ook van het van Hall Istituut komen, Merel en Esther. Ester kwam me vaag bekent voor, maar Merel kende ik nog niet, hoewel het niet zo'n grote school is. Mijn reputatie op school kwam ook gelijk naar voren toen mij gevraagd werdt of ik die jongen was die op een feestje een keertje verkleed was als "kleine zeemeermin" en of ik di jongen was met die roze haren? Ja, dat was ik dus :)
Ik kon gelijk aan de slag door met een radio-ontvanger gezenderde kiwi's te gaan zoeken. Ik merkte gelijk dat ik aan het einde van mijn stage best een goede conditie zal hebben, want het terrein is zoals op de foto's te zien is best hobbelig. Het onderzoeksgebied bestaat uit twee valleien die begroeid zijn met bos. Hier moeten de kiwi's gelocaliseerd en soms ook gevangen worden.Na de eerste dag ging Birgit, mijn begeleider weer van het eiland, om de week erna weer terug te komen.
De eerste paar dagen hadden we het nog wel redelijk rustig, ik ben een groot gedeelte van het eiland rond geweest en heb alles een beetje verkend. Het weer zat hartstikke mee, dus ik ben nog een beetje bruin geworden ook :)
De familie Chamberlin zijn extreem aardige mensen, erg behulpzaam en vriendelijk. We mogen ook gewoon gebruik maken van hun auto als we zware dingen moeten verplaatsen.
Op maandag, dinsdag en woensdag moest er gewerkt worden, op die dagen moet van alle kiwi’s de plaats worden genoteerd. Dan moet je dus met een antenne en een ontvangstblieper door het bos sjouwen en op verschillende radiokanalen de kiwi’s zoeken. Hier was je tot een uur of vier in de middag meebezig, daarna kon er nog wel plezier gemaakt worden. Zo hebben we op dinsdag gebarbecued bij de Chamberlins en hebben we ’s avonds een kampvuur gemaakt op het strand. Lekker broodjes bakken boven het vuur en die dan met stroop begieten mmmm :)
Op woensdag zijn we met David rond het eiland gevaren en konden we onderweg zwemmen. Je sprong gewoon uit de boot en probeerde dan het touw te pakken dat achter de boot aan kwam om je vervolgens weer aan boord te hijsen. Het water is trouwens nog best wel koud (18 ºC)
Woensdag avond hebben we een klein afscheidsfeestje gehouden omdat Merel en Esther voor het laatst op het eiland waren. De Bereburg die ik mee had uit Nederland smaakte heerlijk :)
Donderdag en vrijdag had ik vrij dus toen heb ik lekker in de zon gelegen en gelezen, ik heb bijna al mijn Nederlandse boeken al uit.
Vrijdag middag kwam Birgit weer op Ponui. Zaterdag en zondag moesten er kiwi kuikens (nouja kuikens, tussen de 400 en de 800 gram) gevangen worden zodat de zender wat losser gemaakt kon worden. We hebben in totaal 4 kuikens gevangen, ik heb mijn eerste kiwi’s vast gehouden. Helaas is dit nog niet op de gevoelige plaat vast gelegd, maar dat komt de volgende keer wel weer.
Vanmorgen (dinsdag) zijn we weer vertokken van Ponui, ik ga 8 januari weer terug.
Ik was nog niet koud op de universiteit of ik moest al weer naar de volgende bestemming: Tiritiri Island. Hier werden voor het eerst in de geschiedenis reptielen op het eiland losgelaten. Ik heb zelf ook een “shore skink” los mogen laten. Best wel cool eigenlijk. Aan het eind van de middag, na drie kwartier over redelijk ruwe zee in een speedboot terug te zijn gevaren van het Tiritiri ben ik terug gebracht naar de universiteit. Hier lagen al mijn spullen nog. Ik kon blijven slapen bij het afdelingshoofd in hun prachtige huis. Daar zit ik dit nu ook te typen.
Morgen ga ik hopelijk een auto kopen zodat ik wat minder op andere mensen hoef te rekenen, het openbaar vervoer is hier namelijk tamelijk wanhopig.
Vanaf de 26ste tot de 2de ga ik een klein reisje maken langs de oostkust, samen met de twee andere Nederlanders op de universiteit.
Hierover laat ik jullie natuurlijk snel wat weten.

Tot ziens en veel plezier in de ijzel en de kou.

Sander